دردهای من

دردهای من ،

   جامه نیستند، تا ز تن در آورم  ...

            چامه و چكامه نیستند، تا به رشته سخن در آورم  ،

                             نعره نیستند، تا،  ز ،نای جان بر آورم ...

دردهای من نگفتنی است !

 دردهای من،

               گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست  ...

                                                درد مردم زمانه است ،

مردمی كه كفشهایشان دردمی كند،

             مردمی که چین پوستینشان،

                  مردمی كه رنگ روی آستینشان ،

                                    مردمی كه نام هایشان ،

                                         جلوه های كهنه شناسنامه هایشان، 

                                                   درد می كند...

 من ولی تمام استخوان بودنم ،

                     لحظه های ساده سرودنم درد می كند ...