آغوش ممنوعه...!

در ستایش موهایت،

وبوییدن گیسوانت فرشته ها حسودی میكنند!

موهایت را شانه میکنم، تا حوریان بهشتی برای تماشا سرك بكشند ...

برایت شعری می سرایم تا كلمات كیف كنند،

مست شوند، بمیرند ...!

من ؛ از پرواز چشم پوشیدم،

تا تو ؛ بالش نرم تري داشته باشي ...

تو نیز ، پيراهن نگاه مرا از پشت مکش!

که برگردم ، بي خيال عزيزهای مصر و يعقوب های چشم به راه،

چنان به خود مي فشارمت، که هفتاد و هفت سال تمام باران ببارد و گندم درو کنيم..!

فشردن در آغوش ممنوعه اي كه شرعي بودنش را

فقط من می دانم ...