عمر دود شده!

توتون آرزوهايم را ،در کاغذ خاطرات ام مي پيچم ،

            و با آتش حماقت هاي کال ، روشنش مي کنم ...

                     دود میکنم ،

                          دودش را فرو مي دهم ،         

                      و آنقدر نفسم را حبس مي کنم ،

                                    که بازدمم ،

             عاري  از ذرّه اي  خواهش ، تکرارت  شود ...!

تا وقتي حماقت هايم را ، نارسيده ، از شاخه مي چينم ،

                                        توتون وکاغذ خیس ،مهياست ...!

وباز ،دقايق پيري ام را ،

                      در بسته هاي بيست تايي ،

                                        از بقالي سر کوچه مي خرم ...

      آتش مي زنم ، به سينه مي کشم،

               و در چشم خيره ي آسمان ، فوت مي کنم ...

 عمر دود شده ام ،

              چشم آسمان را مي زند ؛

                             ثانيه هايم ، سايه مي گيرند؛

                               وخورشید را ،

                                      به حجاب کسوف مي کشند ...!

      ومن غرق در لذت سايه ،

                      هم چنان ، آتش مي زنم ، به سينه مي کشم

                                  و....... فوووووت مي کنم ...