كلاس خالي ...
من واستاد ...
نشسته روي اين سكوي بي بنياد...
تمام حرفهايم پوچ !
تمام ايده هايم باد...!
تو مي آيي ، تو مي آئي،
ومن يكباره خالي ميشوم از تو (درون) ،
به روي صفحه پوشالي كي برد،
برايت مينويسد ،دستهايم :« دوستت دارم «
ولي من ، معني اين جمله را ، حتي نميدانم!!!
دلم ميخواست زمان را باز گردانم ،
به سال يكهزار و سيصدو هشتاد...
ولي افسو س ...!
ولي افسوس ، رؤيا بود و يك حس توهم...
در :
خماري هاي پي درپي...
توت فرنگی های تشنه ...
برچسب : نویسنده : mnarcis2nda بازدید : 237